5. ทัฏฐัพพสูตร

ว่าด้วยพึงเห็นเวทนา 3 โดยความเป็นทุกข์เป็นต้น

[367 ] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เวทนา 3 เหล่านี้ เวทนา 3 เป็น
ไฉนคือ สุขเวทนา ทุกขเวทนา อทุกขมสุขเวทนา ภิกษุทั้งหลาย พึง
เห็นสุขเวทนา โดยความเป็นทุกข์ พึงเห็นทุกขเวทนาโดยความเป็นลูกศร
พึงเห็นอทุกขมสุขเวทนาโดยความเป็นของไม่เที่ยง ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย
เพราะ เหตุที่ภิกษุเห็นสุขเวทนาโดยความเป็นทุกข์ เห็นทุกขเวทนาโดย
ความเป็นลูกศร เห็นอทุกขมสุขเวทนาโดยความเป็นของไม่เที่ยง ภิกษุนี้เรา
กล่าวว่า มีความเห็นโดยชอบ ตัดตัณหาได้เด็ดขาด เพิกถอนสังโยชน์
ได้แล้ว ได้กระทำที่สุดแห่งทุกข์แล้ว เพราะละมานะได้ โดยชอบ.
[368] ถ้าภิกษุใดเห็นสุขโดยความเป็นทุกข์ เห็น
ทุกข์โดยความเป็นลูกศร เห็นอทุกขมสุขซึ่งมี
อยู่นั้นโดยความเป็นของไม่เที่ยง ภิกษุนั้นเป็นผู้
เห็นโดยชอบ ย่อมกำหนดรู้เวทนาทั้งหลายได้
ครั้นกำหนดรู้เวทนาแล้ว เป็นผู้หาอาสวะมีได้ใน
ปัจจุบัน คงอยู่ในธรรม ถึงที่สุดเวทนา เมื่อตาย
ไปย่อมไม่นับว่าเป็นผู้กำหนัด ขัดเคือง เป็นผู้
งมงาย.
จบ ทัฏฐัพพสูตรที่ 5